Het zwartzilveren mannetje doet op 30 november als eerste één oogje open: hij knipoogt de wereld in.De volgende dag komt het kleinste laatstgeboren meisje, met allebei de oogjes bijna open, zij laat haar broertje die blijft oefenen als charmeur in knipogen even achter zich. Gisteren maakte ik geen foto’s want het was ijskoud en mijn cv ketel had het begeven! De hele dag dus in de weer geweest met warme kruikjes en het warmhoudkussentje dat ik sowieso de eerste tijd gebruik in het nestje omdat de kleintjes zichzelf nog niet warm kunnen houden. Maar om de la open te houden voor foto’s zou op deze barre koude dag niet verstandig zijn geweest. Gelukkig was het leed vanmorgen weer geleden, dus ik was in staat om eens goed te kijken hoe het nu stond met de stand van de oogjes. Het is heel grappig, want de eerstgeborene, een blauwzilveren meisje, is nog net een chineesje. Haar oogjes zijn alleen aan het begin beiden een stukje open en staan verder als spleetjes een beetje omhoog. Op een van de dia’s komt ze voorbij. Er komt vast vlug een mooiere foto van haar wanneer beide oogjes open zijn :). De zwartzilveren jongen heeft inmiddels, net als de derde, joekeltjes van zwarte kijkers, en gelukkig is hij bereid om lekker even stil te zitten. Zijn zusje liet zich minder makkelijk fotograferen. Hier een diashowtje van de drie.
Portretjes van oogjes die langzaam open gaan
