Nimue begint goed te wennen aan het moederschap. Na drie nachten met eigenlijk veel plezier naast de werpkist te hebben geslapen is dat duidelijk niet meer nodig. Dus ik kan terug naar mijn eigen bed en Nimue reddert lekker aan met haar kroost. Wel loopt ze af en toe met een kitten in haar bek achter me aan de woonkamer in, dat is nieuw voor me. Al snel heb ik door dat ik gewoon de deur van haar kamer dicht moet doen en dat zo de rust bewaard blijft. De bijnamen verzinnen we in de loop van de weken, maar eentje staat al snel als een paal boven water. Het wildkleurtje ontpopt zich door het hoge schattige ”beertjesgehalte” op de onderstaande fotoal snel tot Baloe de Beer. Nala voor het fawntje en Bluebelle voor het blauwtje geven een mooie verwijzing naar de kleur.
kleine Baloe de Beer
