7 Oktober is de dag dat mijn lievelingstante Nel stierf. Ik had haar, toen ik afscheid van haar nam, uitgenodigd om ”als ze kon vliegen en vrij was” gezellig bij me op bezoek te komen om de kittens te komen bewonderen en er van te kunnen genieten. Want tot aan het einde van haar leven aan toe bleef ze geïnteresseerd en vragen naar hoe het was met de katjes. Aan het begin van de middag stierf ze en twee uur later sprongen Nut en Nadu opeens op, allebei kijkend naar een hoek in de slaapkamer alsof daar iets heel engs te zien was. Nut verliet schichtig de kamer en ook Nadu sprong weg van haar nestje met kroost. Ze is een kwartier lang zeer op haar hoede geweest, van achter de deur koekeloerend naar de enge hoek. Om te voelen of de kamer alweer ”veilig” was. Laat ik nou geloven dat tante Nel via haar broer, mijn papa Ted, de weg heeft weten te vinden om te komen genieten van het kleine spul… Tante Nel, ik hou van je, en je blijft altijd welkom bij me!
