Wat een avontuur met kleine Nimue. De laatste twee nachten sliep ik bij haar met de werpkist in de logeerkamer. Ze had af en toe keiharde knobbels in haar buik, die ik zelfs heb gefotografeerd. En vanaf het moment dat de bevalling begon kroop ze dicht tegen me aan om, net als Nut, over haar bolle buikje geaaid te worden terwijl zij hard aan het spinnen was. Toen ik om een uur of vier ’s nachts de slijmprop voelde loskomen heb ik haar in de werpkist gezet, wat ze heel gezeglijk toeliet en die ze wonderwel goed accepteert. Alle spullen die ik maar enigszins nodig kon hebben stonden klaar en om vijf over half vijf begon ze met persen. Waar bij Nut twee weken daarvoor de kittens in het geboortekanaal al piepten, liet Nimue toetertjes horen, door de wisselwerking van het geboortekanaal en het niet gebroken vruchtvlies neem ik aan. Het was wel vermakelijk, want het gebeurde bij het tweede kitten ook. Wat wel spannend was, was dat het alle drie stuitliggingen waren en dat bij twee van de drie na een flinke pers het lijfje er al wel was, maar het hoofdje nog in het geboortekanaal zat en er eerst weer op de volgende perswee gewacht moest worden. Was dat bij Nut gebeurd dan had het in Keulen gedonderd, Nimue heeft echter tijdens de hele rit maar één keer gemiauwd, wat een kanjer! De kittens werden geboren nog totaal heel in het vruchtvlies, en ook hier weer spannend: op de placenta moest nog even gewacht worden, wat het afnavelen bemoeilijkte. Het werd hier echter wel echt uitpakken van prachtige Sinterklaascadeautjes door, vooral omdat ieder kitten zijn eigen kleurtje meebracht. Wat geweldig, zo’n toverballennestje. Hieronder een diaserietje van de eerste portretjes van het nestje ”Divine”.
- eerste familieportret
kitten te zien als harde bobbel in buik van Nimi
Nimues eersteling, een warme wildkleur
haar 3e kitten, fawn of sorrel, en haar 2e, een blauwtje
een liefdesportretje
het kleurige drietal
Nimi en haar werpkist
de favoriete plekjes zijn gevonden
nummer 2, het blauwtje
Liefdesportretje 2
Divine Trinity
