Na de allereerste blijdschap zijn er toch twee heel spannende dagen geweest. De melktoevoer van Nadu moest nog helemaal op gang komen en in rap tempo vielen twee van de vier kittens af. De zwaarste en eerstgeborene ”Zwartje” het meeste: van 114 gram naar 94 gram, oink, ik maakte me superzorgen. Wel natuurlijk gelukkig toeval dat alle vier de kits goeie gewichtjes hadden, dus ze konden het lijden! Van de dierenarts en van Ageya leerde ik dat de kitjes van zichzelf al wat extra bij zich hebben omdat dit in de dierenwereld vaak voorkomt, maar goed na zo’n 30 uur was het op vrijdag tijd om toch bij te gaan voeren. Wat eigenlijk voor geen millimeter lukte. Alleen het kleine vrouwke (oranje voor het gemak) kreeg bij de allereerste keer de smaak van het zuigen al even te pakken, waardoor ik de moed had om vijf voedingen vruchteloos door te zetten. Vrijdagnacht maakte ik me, twee dagen nadat Nadu beviel, flinke zorgen, ik had Nadu werkelijk helemaal volgestouwd met alle lekkere hapjes die ik kon bedenken die eerste dagen. Op donderdag vrat ze geloof ik zonder gekheid 400 gram, om de melktoevoer maar op gang te krijgen. Toen ik dan op zaterdagmorgen vol (bange) hoop de kitjes ging wegen, werd ik gigantisch blij omdat voor het eerst zwartje weer omhoog was gegaan in gewicht (van 100 om 00:00 uur naar 108 om 07:00 uur) en ook het oranje vrouwke van 102 naar 108 was gegaan. Het leed was geleden! Ik ben gelijk opgehouden met wegen en met bijvoeren, zoveel vertrouwen had ik er in, en ik werd daar ook niet in bedrogen. De volgende dag groeiden ze maar liefst met gemiddeld zo’n 18 gram per kitten, pfff, geweldig gedaan, Nadu!!! Nadu zelf was op de eerste dag na de bevalling ook nog totaal niet in haar goede harmonische doen. Als ik maar even bij haar wegging naar de woonkamer werd ze helemaal frantic, draaide twintig rondjes om haar as als ik terugkwam en kwam op me afsnellen als om me te vertellen: ”Jij moet bij mij blijven, ik heb je nodig!!!’ Kennelijk was ze nog heel onzeker in haar nieuwe rol, wat me deed besluiten om drie nachten naast haar lade te gaan slapen, het bed stond op vier meter afstand te ver van haar nest weg. Heel, heel langzaam kon ik wat langere tijd even een ontbijtje maken, naar de computer, een telefoongesprekje voeren in de kamer etc. En Nadu kreeg met het etmaal meer en meer vertrouwen in haar nieuwe rol als moedertje. Deze eerste dagen waren aan de ene kant superenerverend, aan de andere kant heel intiem en de band die ik naar Nadu kreeg zo dichtbij haar voelde heel speciaal…
.
