Tja, en toen ging het toch echt niet goed met Nimue. Al toen ik met de kleintjes naar de dierenarts ging omdat hun oogjes op de 12de dag nog niet open waren, consulteerde ik de arts al over haar rode tepelhoven. In de loop van de weken ging het niet beter, maar werd het alleen maar erger. Van alles geprobeerd, maar niks hielp afdoende, al helemaal niet tegen haar eigen ruwe tong waarmee ze de boel alleen maar erger maakte. Op maandagmorgen 12 januari ben ik met haar naar de arts gegaan, die ook zag dat het zo echt niet verder kon. Besloten is dat ze een milde vorm van Prednison injectie zou krijgen voor de tepelhoven, alsmede voor de korstjes die ze ook maar niet kwijtraakt bij haar hals en nek. Dit preparaat werkt vier weken, de kittens mogen niet meer bij haar drinken en eigenlijk mocht ze ook niet bij haar kittens als ik er niet ben. Gelukkig is ze direct uitgebroken toen ik een paar uur weg moest (de dame kan deuren open krijgen :)) wat mij deed besluiten om haar te allen tijde bij haar eigen kinders te laten. Daartoe moest ze echter wel een soort trappelpakje aan. De eerste nacht gebruikte ik een lange kous met gaten er in. Het ”medpet”-pakje kun je zien als een soort babyrompertje, waarmee ze wel gewoon naar de kattenbak kan. De kittens kunnen echter niet bij haar tepels (alhoewel, daarvoor heb ik de mouwtjes twee keer extra in moeten nemen, grrr). De kittens eten alle drie al wel vast voer. Nadu voer ik nog een beetje met de hand, want die heeft een wat ander schema van honger hebben en als kleinste heeft ze nog niet echt in de gaten dat ze snel moet zijn met haar portie eten. De kittens blijven gelukkig wel naar Nimue toekomen en ik zie ook dat ze -als ze zich niet te slecht voelt- de kittens een wasbeurt geeft. Zelf breng ik haar kinders ook iedere avond nog even naar haar toe voordat ze de box ingaan voor de nacht. Voor een laatste oortjeslikbeurt van mams en het bestendigen van de verbinding. Een paar dagen later ben ik opnieuw bij de dierenarts. Nimue heeft harde gezwollen melkklieren en krijgt een kattenaspirine-injectie, een wonderpilletje om haar eetlust die ze niet meer had te doen opwekken dat heel goed helpt en een ”melkstop”-medicijn. Ik vind het heel verdrietig dat het zo loopt, maar heb ook stille hoop op Nut, dat zij de kittens van Nimue wil adopteren voor een paar weekjes. After all heeft zij altijd ”slagroomtietjes” gehad ;). En ik zie zo af en toe als eerste Nala onvervaard tussen de grotere andere kittens inschuiven, evenals Bluebelle. Nadu blijft vooralsnog ”trouw” aan mama Nimue…
