Drie portretjes van de zilvertjes. Omdat hun eerste gezamenlijke nestnaam ”Celestial” is wat ”hemels” betekent, kwam ik op wat hemellichaamsnamen. Alleen voor het eerste poesje verzonnen we wat anders. Zij kijkt altijd als enige recht naar boven naar de mensen die er aan komen. Ze kijkt je recht in je ogen en vandaar dat we haar Sophia, de wijze doopten. Het kereltje wordt Sirius. Sirius is de helderste, vaste ster aan het firmament en tevens de helderste ster van sterrenbeeld Grote Hond. Al duizenden jaren vóór het begin van de westerse jaartelling was Sirius van grote betekenis voor onder meer de Egyptenaren, omdat de verschijning van de ster in de lente indiceerde dat de overstroming van de Nijl aanstaand was. Het laatste kitten en tweede blauwzilveren vrouwtje noemen we Selene, de Maangodin, wat natuurlijk weer mooi past bij moeder Nut, de Hemelgodin. Met Celestial Sophia, Celestial Sirius en Celestial Selene halen we de alliteratie in huis 😉
Van links naar rechts zien we Celestial Selene, Celestial Sirius, een echt binkie, en Celestial Sophia van Erendil.
